Przykładowa analiza fragmentu tekstu, pod kątem charakterystyki postaci

Fragment I:

1.      Życzliwość i okazywanie szacunku przedstawicielom własnej warstwy – stosunek do otoczenia

2.      Przypisywanie sobie cudzych zasług – cecha charakteru

3.      Nieumiejętność poczucia szczerej wdzięczności wobec Wokulskiego (arystokratka jest zbyt dumna by czuć wdzięczność wobec kupca) – cecha charakteru, stosunek do otoczenia

4.      Wokulski pojawia się w marzeniach Izabeli w ściśle określonym charakterze i na wskazanych warunkach (ujawnia się tu skłonność Izabeli do teatralizowania życia, gdzie wszyscy grają takie role, jakie ona im wyznaczy) – cecha umysłu i stosunek do otoczenia:

√ Łęcka chce, by Wokulski zrezygnował z działalności kupieckiej, ponieważ wg Izabeli działalność taka jest poniżająca dla ludzi z wyższych sfer i ich otoczenia. Mógłby jedynie kierować pracami dochodowej spółki handlowej (ujawnia się tu jej wyniosłość, duma rodowa i wrodzona pogarda dla ludzi z niższych warstw społecznych, a także skłonność do pasożytowania na innych) – cecha charakteru i stosunek do otoczenia

√ Łęcka uważa, że Wokulski powinien nabyć dobra ziemskie, ponieważ to zaszeregowałoby go (miał przecież tytuł szlachecki), do ziemiaństwa (Izabela mierzy wartość ludzi ich pochodzeniem społecznym, nie liczą się dla niej zasługi człowieka i jego charakter, ale przynależność do warstwy społecznej) – stosunek do otoczenia

√ rola Wokulskiego wobec Izabeli miałaby się sprowadzać wyłącznie do pozycji jej powiernika, który nie tylko troszczyłby się o majątek Łęckich (Izabela traktuje ludzi instrumentalnie, jest egoistką, myślącą często kategoriami materialnymi, Wokulskiego widzi jedynie w roli swego podwładnego, sługi) – cecha charakteru i stosunek do otoczenia, ale też wyszukałby jej odpowiednio znakomitego męża (ujawnia się tu z jednej strony próżność Izabeli, jej zarozumiałość, narcyzm, z drugiej jej ślepota i głuchota na świat uczuć innych ludzi – Izabela ma za nic miłość Wokulskiego) – cecha charakteru i stosunek do otoczenia

√ Izabela oczekuje od Wokulskiego pełnego poświęcenia i oddania (ponownie ujawnia się tu wyniosłość, poczucie wyższości i skłonność Łęckiej do traktowania ludzi spoza własnej sfery społecznej jako służących, wręcz uszczęśliwionych możliwością świadczenia rozmaitych przysług) – cecha charakteru i stosunek do otoczenia

√ Łęcka dopuszcza do siebie myśl jedynie o idealnej, romantycznej miłości Wokulskiego, wyobrażając sobie jego nieskończoną wdzięczność za możliwość takiej miłości i gotowość do samobójczej śmierci na wypadek jej śmierci (narcyzm i  infantylizm Izabeli oraz jej skłonność do teatralizacji życia i egoistycznego narzucania ludziom ról wg własnych wyobrażeń) – cecha charakteru i stosunek do otoczenia

Wszystkie teksty na tej stronie są mego autorstwa.
Nie zezwalam na ich kopiowanie i publikowanie bez mojej zgody.